وقتی می خواهم وسیله ای آهنی بسازم یک تکه آهن را در کوره قرار می دهم. سپس آن را روی سندان می گذارم و می کوبم تا به شکل دلخواهم درآید. اگر به صورت دلخواهم درآمد، می دانم که وسیله مفیدی خواهد بود. اگر نه، آن را کنار می گذارم. همین موضوع باعث شده است که همیشه به درگاه خداوند دعا کنم که خدایا! مرا در کوره های رنج قرار ده، اما کنار نگذار!
صبر داشته باش وعجله نکن تا خدا بهترین ها را به تو هدیه کند.
سلام داش مسعود
خدا بهترینها را واسه همه دوست داره.خودمونیم کههمه چیزو خراب می کنیم
ممنونم به خا طر همه چیز.
همیشه پیروز و سربلند باشی.
سلام مسعود جان ممنو نم به وبلاگ سر می زنی امیدوارم فراموشمان نکنی
سلام همسفر.مگه میشه فراموش کنیم .به آقای برادر سلام برسون.امیدوارم بهتر شده باشه.
سلام مسعود جان
در مورد پست بالاییت فقط میتونم بگم درود بر شرفت.درود بر سفره ای که ازش نون خوردی.ودرود به پاکی و صداقتی که داری و تویه این زمونه کم پیدا میشه.ای کاش زودتر حرفهاتو گوش میکردم تا... ولی ماهی را هروقت از آب بگیری تازه است
به امید پیروزی و سربلندی خوش نیت و بد نیت
سلام علی جان.
لطف داری شما ممنونم از اینکه سر میزنی
بازم واسه همه چیز ازت سپاسگزارم
سلام آقا مسعود
امیدوارم که خوب باشی زیاد دلتنگ نباش امیدوارم به زودی پدرت را در آغوش بگیری
سلام داش رضا .
خیلی دلم براتون تنگ شده حتما میام دیدنتون.
در مقابل خواسته خدا فقط سر تسلیم پایین میاریم
راضیم به رضاش.موفق باشی به آقای برادر سلام برسون
بازم تشکر